Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisseod

Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. An hoc usque quaque, aliter in vita? Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere.

Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius.

Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio

Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Cave putes quicquam esse verius. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Satis est ad hoc responsum.

De quibus cupio scire quid sentias. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.